Joep_Jon-0001035.jpg

We are Family!


15/06/2019



Een oud Hollands spreekwoord zegt: ‘Een goed kind dat naar zijn vader aardt’. Het betekent dat een kind iets op dezelfde manier doet als zijn vader. En dat is een mooie gedachte. Voor verschillende medewerkers van Aartsen geldt dat ook. Er zijn namelijk medewerkers die niet alleen collega’s, maar ook vader en zoon zijn. Acht daarvan stellen we in deze uitgave aan je voor.

 

 

 

Aartsen fruit-0001295.jpgMart Vergouwen, 65 jaar, vrachtwagenchauffeur sinds 1978

Maikel Vergouwen, 35 jaar, vrachtwagenchauffeur sinds 2007

 

Maikel, hoe ben je bij Aartsen terechtgekomen? 

Maikel: “Via mijn vader, logischerwijs. Ik werkte bij een ander bedrijf als chauffeur toen ik hoorde dat ze bij Aartsen een nieuwe chauffeur zochten. Ik wilde graag iets anders, dus dat kwam goed uit.”

 

Heb je je zoon gestimuleerd om hier te komen werken?

Mart: “Ik heb Maikel de tip gegeven. Natuurlijk heb ik gezegd dat hij er goed over na moet denken. Maar ja, als ik het niet naar mijn zin zou hebben, zou ik mijn zoon niet aanraden om hier te komen werken.”

 

Hoe is het om met je vader samen te werken?

Maikel: “We doen hetzelfde werk, maar we komen elkaar maar heel weinig tegen. We beginnen ’s morgens soms wel op dezelfde tijd, maar dan zien we elkaar een paar minuten en dan gaan we allebei op weg.”

 

Hoe is het om collega van je zoon te zijn?

Mart: “Ik vind het heel leuk zoals het allemaal is gegaan, maar na verloop van tijd ben je er wel aan gewend. En, zoals Maikel al zegt, we zien elkaar niet de hele dag en misschien is dat wel goed. Maar aan de andere kant: zowel hier als thuis hebben we nooit problemen met elkaar.”

 

Praten jullie samen wel eens over het bedrijf?

Mart: “We zien elkaar elk weekend, dan komen de kinderen altijd naar mij en ja, als we dan aan tafel zitten dan praten we ook over het werk. Maar op zeker moment is het goed geweest, want mijn andere twee zoons zijn er dan ook.”

 

Waarom wilde je bij Aartsen werken, Maikel?

Mart: “Hij zag dat ik elke avond lachend thuiskwam, dus dat is een goede reden.”

Maikel: “De omstandigheden zijn prima en alles is goed geregeld. Het is een net bedrijf, de werktijden zijn prima, het materiaal is in orde en dat past goed bij mij.”

 

 

 

Joep_Jon-0001035.jpgYoup Meeuwissen, 54 jaar, commercieel medewerker Breda sinds 1990

Joep Meeuwissen, 22 jaar, stalverkoper Breda sinds 2012 als vakantiekracht, sinds 2014 in vaste dienst 

 

Joep, hoe is het om met je vader samen te werken?

Joep: “We werken af en toe samen. Ik moet wel eens prijzen opvragen en dan zeg ik gewoon tegen de klanten dat ik mijn vader even bel. Als ze dan horen wie dat is, zeggen ze dat het vast wel goed komt. Ik vind het prettig om met hem samen te werken, want ik kan hem om advies vragen en hij staat natuurlijk altijd voor me klaar.”

 

Hoe is het om collega van je zoon te zijn?

Youp: “Ik vind het mooi om zijn ontwikkeling van dichtbij te zien. Hij is als vakantiekracht begonnen en toen er vacatures kwamen, heeft Joep daarop gesolliciteerd. Bij Jack gaf hij aan dat hij vrachtwagenchauffeur wilde worden. Dat bleek niets voor Joep te zijn, want hij is veel te druk en kan slecht stilzitten. Toen er iemand wegging bij verkoop, zei Jack dat dat misschien wel iets voor Joep zou zijn. En dat blijkt, want hij heeft het naar zijn zin en hij ontwikkelt zich goed. Daar ben ik echt trots op.”

 

Waarom Aartsen?

Joep: “Als klein kind kwam ik hier al. Ik ging tijdens vakantiedagen als jongetje van 8, 9 jaar wel eens met de transporteurs op de vrachtwagen mee. De sfeer hier heeft me altijd aangesproken. Ik zag dat er onderling veel plezier was en dat er hard werd gewerkt. Dat sprak me aan en dat werkt prima voor mij.”

 

Youp en Joep – is dat verwarrend?

Youp: “Dat hier twee Joepen of Youpen werken is juist leuk. Het mooie is dat ik eigenlijk John heet en mijn zoon Joep eigenlijk Youp heet. Toen ik hier ging werken, werkte er al een John. Dus toen mochten ze mij Youp noemen, want dat vond en vind ik een mooie naam. Een tijdje later toen ik een zoon kreeg, noemden we hem Youp. Volgens mijn vrouw werkte dat verwarring in de hand, omdat ik op het werk dus al Youp werd genoemd. Maar ik zei dat dat niet uitmaakt, want hoe groot zou de kans zijn dat onze zoon later ook bij Aartsen zou komen te werken?”

 

 

 

 

Aartsenfruit-0001480.jpgKees van de Bemd, 57 jaar, loodsmedewerker Breda sinds 2007

Dennis van de Bemd, 30 jaar, assistent-bedrijfsleider Breda sinds 2008 als vakantiekracht, sinds 2010 in vaste dienst

 

Dennis, hoe ben je bij Aartsen terechtgekomen?

Dennis: “Mijn vader werkte hier al en de toenmalige bedrijfsleider was een vriend van mijn vader. Hem heb ik toen gevraagd of ik vakantiewerk kon komen doen. Dat kon en na twee jaar ben ik in vaste dienst gekomen.

 

Hoe is het om collega van je zoon te zijn?

Kees: “Het is bijzonder, want in principe is hij mijn leidinggevende.”

 

Samenwerken met je vader. Gaat dat goed?

Dennis: “We werken op dezelfde plek, maar sinds ik hier werk, hebben we nauwelijks echt met elkaar gewerkt. Ik ben indirect zijn leidinggevende, maar hij weet precies wat hij moet doen en hij heeft eigenlijk geen aansturing nodig. Dat is wel belangrijk. We zien elkaar natuurlijk wel, maar we zijn beiden hard aan het werk.”

 

Wat vinden collega’s ervan?

Dennis: “Die vinden het prima. Een half jaar geleden is mijn vader gevallen, dan reageert iedereen heel bezorgd. In zo’n situatie mag het er ook best even over gaan.”

Kees: “Zolang wij privé en werk gescheiden kunnen houden, krijg je nooit scheve gezichten. Ik doe gewoon mijn werk en er kan nooit het gevoel zijn dat ik word voorgetrokken. Er zijn namelijk goede afspraken gemaakt.”

 

Praten jullie samen wel eens over het bedrijf? 

Kees: “Het is een groot deel van ons leven. Als we iets meemaken, delen we dat met elkaar.”

Dennis: “Iedereen praat over zijn werk. Dat is heel normaal. Ik dus ook met mijn vader, want het is lastiger om het met je partner te delen. Als we bij elkaar komen tijdens een avondje borrelen of tijdens een vakantie, gaat het altijd wel een keer over het werk.”

Kees: “Maar het is niet zo dat de gesprekken over Aartsen een avondvullend programma zijn.”

 

 

 

B0000898-metWayne.jpgFrans Jongerius, 57 jaar, vestigingsmanager Venlo sinds 1996

Wayne Jongerius, 27 jaar, commercieel medewerker Hong Kong, sinds 2009 als vakantiekracht Venlo, sinds 2016 in vaste dienst Hong Kong

 

Kunnen we jullie een Aartsen gezin noemen?

Frans: “Ja, eigenlijk wel. Want Wayne en ik werken bij Aartsen en mijn vrouw werkt bij Aartsen Kids Foundation. Bovendien heeft onze andere zoon, Dylan, enkele jaren geleden vakantiewerk gedaan. ”

 

Wayne, hoe ben je in Hong Kong terechtgekomen?

Wayne: “Via mijn ouders was ik op de hoogte van het feit dat Aartsen een kantoor had geopend in Hong Kong en ik was erg benieuwd naar de werkzaamheden. Jack heeft mij de kans gegeven om een half jaar stage te lopen in Hong Kong, om te kijken hoe het daar is. Na een paar weken wist ik al dat ik daar graag aan de slag wilde en na mijn studie naar Hong Kong wilde verhuizen.”

 

Helemaal in Hong Kong

Frans: “Als ouders vinden we Hong Kong een grote stap. We wisten dat hij de wereld in zou trekken. Wayne is altijd een vrije jongen geweest. Als hij dan toch die ambities heeft, vinden wij het als ouders alleen maar fijn dat het hier is. Want er is vertrouwen, we weten dat het goed zit. Hij krijgt veel vertrouwen vanuit de organisatie en dat is als ouder fijn.”

 

Waarom wilde je daar graag werken?

Wayne: “Ik wilde graag in het buitenland werken en ik realiseerde mij tijdens mijn stage in Hong Kong dat er nog enorm veel kansen lagen bij Aartsen in Azië. Daarnaast is het duidelijk een familiebedrijf met korte lijnen waarin knopen snel worden doorgehakt en dat altijd openstaat voor goede ideeën en de uitvoering daarvan. Initiatief nemen wordt gewaardeerd.”

 

Praten jullie ook samen over het bedrijf?

Wayne: “Normaal gesproken spreken we elkaar via Skype of WhatsApp. Ongeveer drie keer per jaar zien we elkaar een paar dagen. We praten veel over zaken buiten het werk, maar natuurlijk hebben we het ook altijd even over het werk. Zeker als ze in Nederland een goede omzet halen, krijg ik dat te horen. Met de tekst erbij dat wij wat harder moeten werken aan

deze kant…”

Frans: “Natuurlijk praten we over ons werk, maar we houden de zaken wel gescheiden.”

 

Hoe is het om collega van je zoon te zijn?

Frans: “Het is prachtig dat hij bij Aartsen werkt en om te zien welke ontwikkeling hij doormaakt. Ook is mijn vrouw Caroline bij Aartsen Kids Foundation actief, dit brengt een sterke band met de familie, waardoor tijdens het avondeten Aartsen geregeld het onderwerp is.”